سلام.

هر كسي در ابتداي راه فكر ميكنه عاشقه.

به مرحله بعد كه ميرسه مي فهمه كه چيز زيادي از عشق نمي دونسته.

هر روز كاملتر ميشه.

و در اخر هيچ وقت خودش را عاشق نمي بينه.

يك مثال:(به نظر شما امام خميني عاشق خدا بوده يا نه)

ما ميگيم مردي به اين بزرگي با اين روح معنوي حتما بوده حالا كم و زيادش را نمي دونم.

اما خود امام مي گه: من حتي يك ركعت نماز هم براي خدا نخواندم.

يعني چي؟(عشق يعني عشق و بس)

يعني هر كاري كه براي رضاي معشوق كرديم در حقيقت براي آرامش خودمان كرديم. پس نتيجه: 1 برابر 1 نيست.و اين تضاد است.!!!